|
Halloween - niewinne święto, forma poznania kultury angielskiej czy może święto diabła i zło panujące wśród dzieci oraz młodzieży?
Według niektórych Halloween, to święto potworów, które jednak lubią dzieci i wiedzą o nich bardzo dużo, ze względu na bajki jakie oglądają, gry w które grają i książki, które czytają. Zapytaj uczniów o wymienienie potworów, zrobią to raz dwa. Zaczną oni wymieniać postacie takie jak wampiry, mumie, wilkołaki i inne. Tak zgadza się, to są fikcyjne potwory. Zapytaj uczniów, czym charakteryzują się takie potwory? Odpowiedź uzyskasz tak samo szybko: straszny wygląd, okropne zachowanie, kły do ranienia, głośne wycie aby każdy go usłyszał i wiele innych rzeczy.
Jeśli wypuścimy takiego potwora z siebie, jeśli pozwolimy mu sobą zawładnąć może się to źle skończyć, nawet jeśli nie jesteśmy tego do końca świadomi. Dlaczego? W tym celu pokaż uczniom filmik (ten poniżej) o tym jak nie wszystko widać na pierwszy rzut oka. Nie każdy potwór na zewnątrz jest odrażający, czasem to maskuje, ale dusza jego pozostaje brzydka. Tak samo nie zawsze widać krzywdę, którą taki potwór wyrządza. Krzywda też potrafi się maskować, ale w środku nadal bardzo boli.
Zapytaj czy któryś z uczniów chce coś powiedzieć odnośnie tego filmu? Pamiętaj aby uprzedzić uczniów aby mówili o tym jak czuje się postać z filmu lub oni sami. Unikaj wypowiedzi "wszyscy sądzą", "wszyscy wiedzą, że..." Zapytaj co oznacza to jabłko, co to znaczy że jabłko jest zgniłe, dlaczego w ogóle jest ono w takim stanie, dlaczego nikt nie chce takiego jabłka? Następnie proponuję abyście wspólne upiekli ciasteczek w formie halloweenowych dyń. W szkole też jest to możliwe, trzeba tylko najpierw porozmawiać z paniami z kuchni :) na pewno wam pomogą. O to przykład ciasteczek w kształcie halloweenowych dyń, które sama piekę:  Przepis jak na zwykłe ciasto kruche, czyli: jajko, mąka, margaryna, cukier wanilinowy i proszek do pieczenia. Wszystko zagniatamy, rozwałkujemy i za pomocą nożyka (ja używam zwykłego do smarowania masła, możesz też dać plastikowe noże aby zadbać o bezpieczeństwo na zajęciach) wycinamy kształt dyni a potem dorabiamy oczy i buzię. Wszystko zapiekamy w piekarniku na 180 stopni na 15 minut. Poproś uczniów aby wycieli najstraszniejszą minę jaką oni kiedykolwiek zrobili. Oczywiście ty też zrób swoją straszną dynię. Gdy każdy już będzie miał swoje ciastko, usiądźcie razem i powiedz uczniom, że jeśli chcą mogą powiedzieć kiedy oni byli potworami i teraz mają szansę za to przeprosić. Możesz jako nauczyciel zacząć, iż tobie też zdarza się być potworem, gdy głośniej krzykniesz na uczniów lub gdy czasem zignorujesz ich bo Ci się śpieszy (sama wiem z doświadczenia, że niestety to czasem się zdarza). Potem powiedz, że w ramach przeprosin zjesz swojego potwora aby już więcej nie wrócił i ugryź swoje ciastko. Zapytaj uczniów, czy któryś z nich też chciałby coś powiedzieć? To samo zadanie możesz przeprowadzić ze swoimi dziećmi w domu. Każdy możliwość do rozmowy i wspólnie spędzonego czasu jest bezcenna. Jeśli natomiast jesteś nauczycielem/ką angielskiego i chcesz zrobić ciekawe zajęciach o tematyce Halloween i jednocześnie poćwiczyć z nimi realizowany temat, to powiem Ci co ja robię ze swoimi uczniami w tym roku.
Wcześniej w domu przygotowałam listę zdań do tłumaczenia z działu, który przerabiamy. Zamieniłam tylko postacie, zamiast ja czy mój kolega użyłam czarny kot, dynie itp. Gra polega na tym, iż każdy uczeń po kolei losuje dynie. Numer jak znajduje się na odwrocie to zdanie, które musi przetłumaczyć albo na język polski albo na język angielski. Jeśli zrobił to poprawnie dostaje dynię, jeśli nie wrzuca ją z powrotem. W momencie kiedy wylusje dynię z napisem "kaboom" musi wrzucić do puli wszystkie swoje dynie. 
Także jak widzisz, możesz wykorzystać Halloween do rozmowy z uczniami o byciu potworkiem, powtórzyć słownictwo lub gramatykę z zajęć, możesz zrobić wiele. Od Ciebie zależy jak wykorzystasz ten temat i czy w ogóle to zrobisz.
0 Comments
W czasie wolnym z naszym dzieckiem, czy podczas prowadzenia zajęć w szkole dobrze jest wyjść poza schematy i codzienność realizowanego materiału. Aby wesprzeć dzieci w zrozumieniu świata i wejściu w dorosłość warto już od małego rozmawiać z nimi o filmach, bajkach które oglądają (wejść pomału w filmoterapię) i pomóc im w rozwijaniu własnej inteligencji emocjonalnej.  Inteligencja emocjonalna jest zarówno ważna na początku edukacji, gdzie spotykamy się z różnymi sytuacjami, kiedy trzeba panować nad emocjami gdy powinęła się noga na teście, gdy kolega z klasy dokucza, itp. Nie umiejętność kontrolowania własnych emocji ułatwia innym kontrolowanie nas samych. Co więcej kontrolowanie swoje emocje i rozpoznawanie ich jest krokiem ku odczytywaniu emocji innych ludzi, a to sprzyja empatii, której tak brakuje w dzisiejszym świecie. Inteligencja emocjonalna składa się z następujących 5 kompetencji: 1) samoświadomość - własna wiedza o sobie, swoich emocjach, stanach ducha. Wiedza ta pomaga w pracy nad własną samooceną i wiarą w siebie. 2) samoregulacja - umiejętność panowania nad swoimi emocjami, impulsami. Umiejętność ta pomaga w utrzymaniu norm uczciwości i dostosowaniu się do zmian, a tym samym byciu innowacyjnym. 3) motywacja - skłonności emocjonalne, dzięki którym chcemy i wyznaczamy sobie cele w życiu, a tym samym bycie wytrwałym w ich osiągnięciu. Motywacja jest również jednym z czynników wpływających na nasz optymizm. 4) empatia - rozpoznawanie i reagowanie na uczucia i potrzeby innych osób 5) umiejętności społeczne - umiejętność oddziaływania na innych i wzbudzania u nich pożądanych reakcji. Umiejętność ta pomocna jest przy łagodzeniu konfliktów, tworzeniu więzi oraz współpracy z innymi jak i budowaniu umiejętności pracy w zespole. Strelau J. (2000). Psychologia. Podręcznik akademicki (t. 2, s. 179). Gdańsk: GWP. Lamczak U. (2001). Co to jest inteligencja emocjonalna? Edukacja i Dialog, 5 Jak widzisz, umiejętności te są bardzo potrzebne w życiu dorosłym aby móc sobie poradzić w życiu i utrzymać pożądany balans, dzięki którym możemy spełnić się zawodowo jak i prywatnie. Dzięki filmom, rozmowom o stanach emocjonalnych bohaterów, o ich zmaganiach w życiu łatwiej jest dziecku wejść i odnaleźć się w życiu dorosłym. Dzięki filmoterapii i inteligencji emocjonalnej będzie potrafiło zachować się w każdej sytuacji, budować relacji z innymi ludzmi, pracować w grupie, rozwijać i motywować się do dalszej pracy.  Tydzień temu podzieliłam się z Tobą scenariuszem zajęć z wykorzystaniem filmoterapii mający na celu właśnie rozwój inteligencji emocjonalnej a przede wszystkim pracy nad empatią.
A może Ty również nakręcisz taki film? Jeśli tak bardzo chętnie bym go zobaczyła. Może to właśnie twoja praca zainspiruje i zmotywuje innych do włączenia się do tego projektu a tym samym budowania relacji z swojej klasie lub w domu. Czy wiesz co motywuje twoje dzieci do pracy? ;) Jeśli interesujesz się budowaniem relacji w klasie i poza nią, zachęcam Cię do zapoznania się z ciekawym projektem i wyjątkowym wydarzeniem jakim są "REweLEACJE". Więcej informacji znajdziesz tutaj: http://www.e-dos.org/projects/others/rewelacje  Ostatnio pisałam o filmoterapii jako formie nagrywania własnych filmików i pokazywania w nich siebie oraz swoich przeżyć. Jednakże filmoterapia to nie tylko nagrywanie, ma ona również inną formą, czyli wybranie odpowiedniego filmu, obejrzenie go i rozmawianie o nim.
Z tego też powodu wychodząc z kina wraz z przyjaciółmi każdy z was mógł doświadczyć innych emocji, skupić się na innych aspektach filmu. Jedna osoba wyjdzie zachwycona, roześmiana i pozytywnie nastawiona do życia, kiedy druga osoba zwróciła uwagę na inny, nawet krótki fragment filmu, ale który wywarł na niej silne emocje i przez to wyszła ona smutna, zamyślona... Może się tak stać, ale nie musi. Pamiętaj, że wyjście na film do kina to nie filmoterapia. Mówimy o filmoterapii, gdy film został dokładnie przeanalizowany i wybrany do odpowiedniej grupy wiekowej i poruszające odpowiednie kwestie, które będą omówione po obejrzeniu filmu. Samo oglądanie nie wystarczy, należy porozmawiać z grupą co zauważyła, wcielić się w bohatera i porozmawianiu o tym co odczuwał. Najbezpieczniej jest nie rozmawiać z uczniami w formie "co ty czujesz?", "co ty byś zrobił...?" łatwiej ukryć to pod pytaniem "co bohater czuł?", "co mógł jeszcze zrobić...?" - ta forma dostarcza nam tych samych informacji, a jest znacznie łatwiejsza dla uczestników. Mimo iż mówimy o bohaterze filmu, to wczuwając się w jego rolę i tak wchodzimy w to z całym naszym balastem życiowym i wszelkim doświadczeniem. Dlatego też, mówiąc o bohaterze mówimy tak na prawdę o sobie.  Wybierając film, postaraj się znaleźć taki, którego uczniowie jeszcze nie widzieli. Filmy komercyjne, które głównie ogląda młodzież nie zawsze nadaje się do wykorzystania w filmoterapii. Tutaj lepiej wykorzystać filmy niszowe lub krótkometrażowe. Polecam gorąco filmy, które zostały wyróżnione lub nagrodzone w dziedzinie krótkich animacyjnych filmików. Niosą one ważne przesłania. Możesz je łatwo znaleźć na YouTube wpisując w wyszukiwarkę: **Award-Winning** 3D Animated Short Films
Oczywiście są również inne miejsca, kanały gdzie możesz znaleźć filmiki. Jednakże musisz być świadom, że filmy te mają dużą moc gdyż działają na emocje. Nie zdziw się gdy wywołają one łzy, smutek, złość czy zwątpienie. To są naturalne emocje i musimy być ich świadomi, należy wiedzieć jak sobie z nimi radzić, a tego właśnie należy nauczyć naszych dzieci i uczniów. Kiedy przygotowuję taki scenariusz zajęć z wykorzystaniem filmoterapii zazwyczaj wyszukuję filmy na youtube wpisując hasło, które akurat mnie interesuje. Jest to długi proces, nie zawsze łatwo i szybko znaleźć ten odpowiedni film. Ale warto czekać, bo od tego filmu bardzo dużo zależy. Musi musi przykuć uwagę odbiorcy, zachęcić do oglądania aby potem móc o nim porozmawiać. Ale na tym praca się nie kończy, należy opracować dokładnie cele, które chcesz osiągnąć, zastanowić się jakie ćwiczenia będą odpowiednie i bezpieczne dla uczniów. Jak ich zachęcić do pracy? I jak pomóc im później wyjść z tych trudnych emocji jakimi są dla nas właśnie smutek i złość. Chciałabym pokazać Ci jak wygląda taka praca w formie gotowego już scenariusza zajęć. Opracowanie takiego konspektu trwa kilka dni, gdyż w pracy z emocji trzeba wszystko wielokrotnie przemyśleć. Mam nadzieję, że podzielisz się ze mną swoimi wrażeniami po przeczytaniu tego konspektu i kto wie może zainspiruję Cię do pracy z filmem na zajęciach :)
"Film pozwala nam nie tylko na spotkanie z własnymi emocjami, ale również zaakceptowanie ich w bezpiecznych warunkach." Mówiła Martyna Harland, psycholog z SWPS w wywiadzie dla Akademia Charaktery. https://akademiacharaktery.pl/pages/psychologia-brna-co-dzien/magia-filmowych-emocji%20  "Filmoterapia wywodzi się z biblioterapii i wykorzystuje ten sam mechanizm. Pacjent dostaje zadanie domowe – ma przeczytać książkę i zidentyfikować się z jej bohaterem przeżywającym te same konflikty i problemy co on. Dzięki temu potrafi lepiej zrozumieć sytuację w której się znalazł i lepiej sobie z nią poradzić. (...) wyróżnia się trzy etapy procesu radzenia sobie z problemami dzięki biblioterapii, są to: identyfikacja, oczyszczenie i wgląd. Pierwszy etap polega na identyfikacji przez pacjenta pewnych podobieństw z bohaterem i poczuciu emocjonalnego z nim związku. Jest to wstęp do procesu zmiany zachodzącej w pacjencie. Następnie wchodzimy w etap oczyszczenia, kiedy ukryte uczucia i treści wypływają na wierzch, stają się widoczne zarówno dla pacjenta, jak i terapeuty. W końcu dochodzimy do procesu wglądu, kiedy pacjent dzięki zrozumieniu motywów zachowania głównego bohatera, uświadamia sobie istotę swoich problemów." http://kinoterapia.pl/2014/03/24/czym-jest-filmoterapia/
Po co zatem ta filmoterapia? Uczniowie nagle potrafią usiąść, zastanowić się nad życiem, spojrzeć na nie inaczej i pokazać to za pomocą kilku sekundowego filmu. Przecież już te pare sekund jest pretekstem do rozmowy. Filmy mogą być początkowo bez słów, ale z podkładem muzycznym, mogą być zupełnie nieme, a z czasem przejść do narracji i dialogów. Jak zabrać się do przygotowania takich zajęć z filmoterapii: 1. Ustal cel, który chcesz zrealizować - np.: depresja wśród młodzieży - jak z nią walczyć? Praca w grupie - jak o nią dbać? 2. Upewnij się, że twoi uczniowie mają komórki z aplikacją do obróbki filmu. Polecane aplikacje: Kliknij w obrazek aby przejść do sklepu Play
QUIK Video Show POWERDIRECTOR Sharp, Smith i Cole napisali książkę o filmoterapii (Sharp, C., Smith, J.V., Cole, A. (2002). Cinematherapy: metaphorically promoting therapeutic change. Counselling Psychology Quarterly, 15, 269-276.), która polega na odczuwania emocji po obejrzanym filmie i rozmowie o nich. Podają tam pytania, które warto zadać pacjentowi aby ukierunkować go w pewnym myśleniu. Pytania te możemy też zadać uczniom aby posłużyli one im jako wskazówki w nakręceniu takiego filmiku, a wyglądają one następująco:
Poproszenie uczniów lub własnego dziecka o nagranie krótkiego filmiku może okazać się ciekawym zadaniem. Na pewno może być ono interesujące z tego względu, iż wielu nastolatków obecnie chce zostać youtuberami, więc to może być dla nich pierwszy krok ku spełnieniu marzeń. Poza tym, poznajesz ich lepiej, gdyż dzielą się oni z Tobą swoją wizją świata, rozmawiacie o tych poglądach i budujecie wspólnie relacje! Ważne jest to ponieważ nie tylko nauka w życiu się liczy ale to jak oni (twoi uczniowie, dzieci) funkcjonują w społeczeństwie, jakimi ludźmi chcą się stać i jaką drogę wybiorą w przyszłości. W tym roku szkolnym postaw na budowanie relacji!!! |
Archiwa
Luty 2024
Kategorie
|
|||||||||||||||||||||||||||||||||
Kanał RSS
