|
Na waszą prośbę podaję kolejną dawkę ciekawych technik dramy do wykorzystania na zajęciach jak i do zabawy ze znajomymi lub rodziną w domu :)
W każdej grupie możesz podać pewien wątek, np.: zamożność rodziny (zamożna lub biedna rodzina), sytuację rodziny (ktoś niedawno zmarł, urodził się nowy członek rodziny, dzieci są studentami i po długim czasie przyjechali do domu, rodzice są rozwiedzeni itp.). W zależności jaki masz cel, tak dobierasz temat i wątki aby poruszyć daną kwestię z grupą. Grupy mogą najpierw omówić pewne szczegóły, bez dokładnego omówienia swoich kwestii lub od razu improwizować i przedstawić scenkę. Na koniec wspólnie omawiamy co zostało pokazane, jak to się czuł w danej sytuacji, czy dało się to przedstawić inaczej? Forma ta też jest idealna do ćwiczenia wyrażeń i komunikacji w języku angielskim. Uczniowie mają za zadanie przedstawić sytuację w danym miejscu, np.: w pociągu, w banku, w restauracji, w windzie czy też w hotelu.
Osoba ta nadal pozostaje w swojej roli. Inni uczniowie zadają mu pytania skierowane prosto do tej postaci, typu.: "Dlaczego spóźniłeś się na wigilię?", "Czemu nie wierzysz już w Mikołaja?", "Dlaczego nie wziąłeś dzieci na kolana?", "Dlaczego nie śpiewałeś kolęd ze wszystkimi?" itp. Metoda ta jest cudowna aby przećwiczyć z uczniami formę pytań, zarówno tych pośrednich jak i bezpośrednich. Tworząc pytania możesz również sprawdzić czy wybrany czas gramatyczny przez twojego ucznia został poprawnie użyty.
Jak sama nazwa wskazuje uczniowie wejdą w rolę ekspertów odpowiednich do wybranego przez Ciebie zagadnienia. Najlepszym sposobem na zobrazowanie tej techniki są wszelkiego rodzaju zebrania w wielkich firmach, gdzie dyrektor na jednym z posiedzeń zgłasza pewien problem i prosi zarząd o jego rozwiązanie. W zależności zatem od problemu potrzebni są różni specjaliści, do których mogą na przykład należeć: psychologowie, pedagodzy, socjologowie, architekci, ekonomiści, dietetycy lub inni. Wnioski i rozwiązania problemów mogą mieć dwojaką formę: po pierwsze ona przybrać formę ustną , gdzie eksperci będą mogli wypowiedzieć się werbalnie. Bądź wersja druga, czyli wypowiedź pisemna, która może przybrać formę: sprawozdania, listu, rysunku etc.
Owocnego korzystania z dramy w twojej klasie lub w domu :) Już niedługo Mikołajki, więc pierwsza okazja do skorzystania z materiałów.
0 Comments
Istnieją dwa bardzo istotne czynniki składające się na dramę, a mianowicie cel i proces. Z reguły za cel stawia się wszechstronny i harmonijny rozwój osobowości dziecka. Dążenie to wyrosło z praktyki ludzi teatru, którzy połączyli pasje artystyczne z pedagogicznymi. Jednakże są pewne kwestie, które rozróżniają teatr od dramy. W dramie nie ma podziału na aktorów i widzów, a role które zostają zaprezentowane posiadają nutkę autentyczności, koloryt emocji i wkład uczestników dramy. Podczas zajęć uczestnicy zachowują się naturalnie, koncentrując się na określonej sytuacji. Co więcej w dramie dąży się do uzyskania pełnego, całościowego rozwoju indywidualności człowieka, opartego na doświadczeniach uczestników. Z tego też powodu nie da się przewidzieć jak będą wyglądały zajęcia, jakie kwestie zostaną poruszone i jak zareagują na nie uczestnicy. Można mieć pewną swoją wizję tych zajęć, ale nie musi ona tak wyglądać w 100%. Drama oparta jest całkowicie na improwizacji.
Gry to krótkotrwałe zabawy, podczas których uczniowie wcielają się w różne role.
Wariacja B Można uniknąć podania poprzez kucnięcie, wówczas kolejna osoba powinna przejąć klaśnięcie i podać je dalej. Np. Stoją osoby A, B, C i D. Osoba A kaska do osoby B, osoba B odwraca się i klaska do osoby C. W momencie odwrócenia się C szybko kuca i klaśniecie zostało podane do osoby D, wówczas to ona podaje klaśnięcie dalej. Ćwiczenie to jest dobre aby zrobić sobie przerwę po trudnym zadaniu, aby troszkę się zrelaksować i pobawić ćwicząc dodatkowo koncentrację.  Technika Rzeźby Technika ta polega na przyjęciu przez ucznia roli poprzez zamarcie w ruchu przy jednoczesnym ekspresyjnym i komunikatywnym wyrażeniu uczucia, postawy czy też sytuacji. Taką rzeźbę można wykonać w pojedynkę, wówczas nosi ona nazwę pozy, albo w parze jako rzeźbę. W tej drugiej sytuacji dzielimy osoby w grupach na rzeźbiarzy i "materiał do rzeźbienia".
Nie wolno jednak zapomnieć, iż ważną rzeczą w tej technice jest całkowite oddanie się drugiej osobie i zaufanie jej, dlatego też tą technikę wykonujemy w grupie która się już dobrze zna. Technika rzeźby pozwala uczniom na rozwijanie ekspresji ciała oraz dodatkowo uczucia, wyobraźnię i myślenie. Poza tym jest to technika łatwa i lubiana przez uczniów. Technika rzeźby na zajęciach językowych Uczniowie w parach dzielą się na role: rzeźbiarz i materiał rzeźbiarza. Gdy rzeźby są gotowe rzeźbiarze chodzą po sali oglądając inne prace. Wówczas rozmawiamy o tym co dana osoba robi (ćwiczymy present continuous) lub mówimy że to wycinek z dnia danej osoby, wówczas mówimy o rutynie, co na ogół dana osoba robi każdego dnia (ćwiczymy present simple). Następnie zamiana miejsc, rzeźbiarze są teraz materiałem rzeźbiarskim.
D. Heathcote w swojej książce "Material for Meaning in Drama (London, 1981) opracował technikę pięciu poziomów rozumienia i świadomości, której celem jest głębsze poznanie odgrywanej przez uczniów roli. Polega ona na zadaniu następujących pięciu pytań: 1. Co robisz? - ukazanie czynności; 2. Dlaczego to robisz? - ukazanie motywacji; 3. Co masz zamiar przez to osiągnąć? W jakim celu to robisz? Co to dla Ciebie znaczy? - ukazanie zaangażowania; 4. Skąd wiesz, że takie zachowanie jest odpowiednie w danej sytuacji? Na kim lub na czym się wzorujesz? - ukazanie modelu/wzorca; 5. Jeśli jesteś osobą, która zachowuje się w określony sposób w danych okolicznościach, to za jaką osobę się uważasz? Jaka jest twoja filozofia życiowa? W co wierzysz? Jakie są twoje zasady, przyzwyczajenia, normy? - ukazanie filozofii życia. Wariacja A Po ukazaniu danej sytuacji, grupa przygotowuje również stop-klatkę, która miała miejsce minutę lub dwie przed właściwą sceną. Wariacja B Ukazanie stop-klatki, minutę lub dwie po tym co wydarzyło się po głównej scenie. Stop klatka na zajęciach językowych Warto czasem zrobić stop-klatkę na zajęciach na przykład na koniec każdego rozdziału. Wówczas uczniowie mogą ćwiczyć konkretne słownictwo. Dodatkowo odpowiadając na dane pytania uczniowie powtarzają konstrukcje gramatyczne i odpowiednie czasy (przeszły, teraźniejszy i przyszły).
To jest jedynie kilka przykładów technik dramy. Jeśli chcesz poznać ich więcej daj mi znać o tym w komentarzu. Za tydzień pojawi się już scenariusz przykładowych zajęć z wykorzystaniem technik dramy. Zapraszam wkrótce :)  Drama w dzisiejszych czasach używana jest niejednokrotnie podczas zajęć szkolnych jak i terapii. Uważa się ją równocześnie za jedną z najbardziej efektywnych metod edukacyjno-profilaktycznych. Zajęcia z wykorzystaniem dramy: - poprawiają kondycję społeczną grupy, - rozwijają indywidualne kompetencje językowe, - pomagają w rozwiązywaniu problemów, - są źródłem dodatkowej informacji o uczniu, - stymulują liczne aktywności ucznia jak pisanie, rysowanie, czytanie, obserwacja itp. Drama jak i inna z form arteterapii zawsze powinna mieć swój cel, który jest zwykle długoterminowy, ponieważ pomoc uczniowi lub własnemu dziecku zrozumieć siebie i świat, w którym żyje nie jest łatwym zadaniem. Neelands Jonathan i Goode Tony w swojej książce pt.: "Structuring drama work: a handbook of available forms in theatre and drama" (Nowy York, 2000r.) wymieniają 4 techniki dramy ze względu na spełniane funkcje:
Technikę tę można wykorzystać przy omawianiu danej dziedziny w szkole, np.: jedzenia. Uczniowie wiedzą, że mają przygotować jakieś krótkie wystąpienie w formie monologu na temat jedzenia, mogą zatem wcielić się w postać młodej kobiety będącej na diecie i marudzącej czego nie może zjeść a bardzo by chciała, może to być zapracowany uczeń biegający z zajęć na zajęcia nie mający czasu na posiłek, może to być osoba, które reklamuje pewien produkt spożywczy. Można poprosić ucznia aby nie zdradzał tego kim jest jego wymyślona postać, dopiero po przedstawionej scence uczniowie próbują zgadnąć życiorys tej wymyślonej osoby.
3. Techniki symboliczne Technika ta polega na uwydatnieniu pewnych symboli w sposób przerysowany, a nawet groteskowy. Dzięki tej formie możliwe jest oderwanie od linii fabuły i przejścia na poziom symboliczny. Wszelkie gesty, wybrane i wyselekcjonowane słowa, sprecyzowane ruchy oraz dynamika ciała, jak również odpowiednio wybrana energiczność oczu - w tym wszystkim tkwi magia symboli, niewypowiedzianych kwestii i nieujawnionych intencji.  4. Techniki refleksyjne Ostatnią formą pracy z dramą są właśnie techniki refleksyjne, które moją pomóc w wyciągnięciu wniosków, dokonaniu przemyśleń i zastanowieniu się nad pewnym kwestiami. W tej części dochodzi do analizy postaci, jej zachowań, spojrzenie na całą sytuację jej oczami i odpowiednio ustosunkować się do niej jako niezależny i obiektywny obserwator.
Całe moje dzieciństwo powtarzano mi aby pamiętać i używać MAGICZNYCH SŁÓW, typu proszę, dziękuję, przepraszam. Nigdy tak głębiej się nie zastanawiałam dlaczego są one magiczne, aż do momentu gdy przestałam je słyszeć wokół siebie. Dla mnie były one czymś oczywistym, ale chyba tylko dla mnie. Zarówno dorośli jak i dzieci mają problem ze słowem DZIĘKUJĘ. Dlaczego? Czyż nie ze względu na to iż nastała era, w której większość myśli wyłącznie o sobie, albo kieruje się hasłem, że wszystko mi się należy za nic? Czyż nie dzieje się tak ze względu, iż w naszej polskiej naturze raczej leży narzekanie i marudzenie na wszystko dookoła, a nie dziękowanie? A ty, czy potrafisz dziękować? Jak często to robisz? W jaki sposób?  Pytam Cię o to, ponieważ nasze dzieci i uczniowie uczą się najszybciej poprzez obserwację. Jeśli chcesz aby dziecko potrafiło dziękować, pokaż mu jak to zrobić. Jeśli chcesz aby dziecko mniej czasu spędzało z komórką w ręku, pokaż mu jak spędzić czas bez telefonu. Samo słowo "nie rób tego", "przestań" - nie pomoże. Naucz je jak trzeba żyć, jak być szczęśliwym i jak trzeba dziękować. Dlaczego o tym piszę? Bo w naszym społeczeństwie moda na dziękowanie zanika. Widzę to na każdym kroku, w domu, w szkole, na mieście... Zwykłe "dziękuję", a jednak tak trudno je powiedzieć, tak trudno jest nam wyobrazić sobie, że sprawimy radość innej osobie gdy jej podziękujemy. "Dziękuję" - jak się czujesz, gdy ktoś to powie do Ciebie? Dziękuję za obiad, dziękuję że odkurzyłeś, dziękuję że pokazałeś mi jak wiązać sznurowadła, dziękuję że łapiesz mnie gdy upadam, dziękuję że przytulasz gdy jestem smutny, dziękuję, że jesteś ze mną. Czyż buzia się nie uśmiecha, czyż nie czujemy się szczęśliwsi, docenieni, czyż nasza wartość i samoocena nie rośnie? Tak, tak, tak i tak! Wiesz co właśnie jest nam potrzebne do bycia szczęśliwym? Bycie wdzięcznym za to co masz i umiejętność podziękowania za to.
Zachęcając ich do dalszej dyskusji i tym samym rozwijając ich kreatywność rozdaj im po karteczce z napisem "dziękuję" w innym języku, którego nie znają. Gotowe karteczki do wydruku znajdziesz tutaj: 
Pomysł 4 - film lub piosenka Poproś o stworzenie filmiku lub piosenki, za pomocą której podziękują wybranej osobie. Przykładowe pomysły:
Filmik tak jak tutaj może być ogólny odnośnie dziękowania, lub skierowany do konkretnej osoby. Inną formą też może być napisanie wiersza lub listu do danej osoby. Najważniejsze jest jednak aby wspólnie to obejrzeć, przeczytać osobiście swoją pracę danej osobie. Pomysł 5 - karteczki na tablicy korkowej Gotowe karteczki drukujemy, rozdajemy uczniom i prosimy ich o zapisanie za co dziękują. Takie karteczki mogą leżeć w pudełko w ich klasie aby mogli z nich korzystać kiedy chcą, albo zostawić to na lekcję wychowawczą. W domu natomiast możecie na koniec dnia usiąść wspólnie i zastanowić się za co jesteście wdzięczni. Pamiętaj aby wykonać to zadanie razem, ty też zapisz za co jesteś wdzięczna. Przykładowe karteczki do druku (zarówno w wersji polskiej jak i angielskiej):
Uczniowie to kreatywne bestie o ile da się im możliwości, pewien pomysł oraz pokaże się że to ma sens. Nie ważne czy chcesz świętować Dzień Dziękczynienia, czy bardziej kierujesz się myślą, że warto dziękować i trzeba nauczyć tego młodsze pokolenie. Ważne jest to, że chcesz zmienić naszą codzienność na lepszą i tego Ci życzę! :) Na koniec chciałabym jeszcze Ci podziękować, że jesteś tutaj, czytasz te wpisy i razem ze mną chcesz zmienić edukację na lepszą. Dziękuję!  |
Archiwa
Luty 2024
Kategorie
|
||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Kanał RSS
