|
Formę, którą dzisiaj zaprezentuję można zaliczyć do nowego trendu zwanego Grywalizacją. Nie do końca będę korzystała ze wszystkich zasad tej formy pracy, ponieważ arteterapia nie polega na rywalizacji i prześciganiu się w punktach, aczkolwiek zachowam pewne jej aspekty.  1. Awatar Na tym etapie każdy uczeń będzie tworzył własną postać, pt.: “Moje magiczne JA”. Wprowadzając te zadanie zrób krótką prezentację lub pogadankę o niepowtarzalności każdej osoby, że magia kryje się w nas i czeka aż ją ujawnimy. Zasugeruj uczniom, czy nawet własnemu dziecku w domu, że gdyby mogło przedstawić siebie w formie idealnej osoby jakby ona wyglądała. Zostaw mu dowolność pracy, czy będzie to postać ludzka, anime, czy inna postać bajkowa. Pozwól na wybranie przez siebie formy pracy, może to być rysunek, kolaż, etc. Możesz rozszerzyć to ćwiczenie o dodatkowe wymyślenie imienia dla postaci, coś w formie swojego pseudonimu lub drugiego imienia.
Przykład interpretacji rysunku wg Dariusza Poniewozik (psychoterapeuta i ekspert Familie.pl) “Istnieją też jednak pewne ważne znaki które są stałymi kryteriami rozróżniania poszczególnych typów osobowości i tak np.: 1. Słabo zintegrowane części ciała – niska tolerancja na frustrację i impulsywność 2. Zaczernianie pustych pól – Niepokój a. Zaczernianie twarzy – poważnie zaburzony, negatywny wizerunek siebie b. Zaczernianie rąk – przejawy agresji 3. Nachylenie postaci – niestabilność, brak równowagi psychicznej 4. Niewielkie rozmiary postaci – skrajny brak poczucia bezpieczeństwa, wycofanie, depresja 5. Duże wymiary postaci – ekspansywność, słaba kontrola wewnętrzna 6. Przezroczyste elementy rysunku – niedojrzałość, impulsywność, skłonność do wyładowywania się 7. Zęby – agresja 8. Krótkie ręce – tendencje do wycofywania się, zwracania do wewnątrz, próby hamowania impulsów 9. Długie ręce – pragnienie zdobywania lub gromadzenia, sięganie w kierunku innych ludzi 10. Duże dłonie – wyładowywanie się 11. Brak dłoni – zakłopotanie, poczucie nieprzystosowania 12. Brak rąk – poczucie winy z powodu odczuwanej wrogości lub seksualności 13. Spoglądanie w bok – podejrzliwość skłonności paranoidalne.” To jest tylko jeden z przykładów interpretacji rysunku postaci. Informacje te potraktuj jako formę sugestii, a nie 100% bez błędnej interpretacji. Podczas interpretowania pracy dziecka, ważna jest nasza wiedza o nim jak i jego stan emocjonalny podczas tworzenia rysunku. 2. Życiowe zasady w formie gry W życiu przestrzegamy zasady kultury, form grzecznościowych i kierujemy się nimi w życiu. Mimo iż są one dla nas oczywiste to nie znaczy, że są one takie dla innych. Aby wprowadzić miłą atmosferę w klasie czy w domu warto o takich zasadach rozmawiać. Nie narzucaj gotowych zasad, bo nie o to chodzi by do wszystkiego przymuszać i wszystko narzucać. Pozwól dziecku dojść do pewnych rzeczy, zapytaj jak chciałoby być traktowane, jaka atmosfera powinna panować aby był szczęśliwy. Spiszcie je na kartce, a potem uporządkujcie od najważniejszej dla was do tej mniej ważnej. Każdej z tych rzeczy nadaj ilość punktów doświadczenia (w grach są one nazywane XP, z ang. experience points), które będziecie zdobywać. Pamiętaj, że wszyscy muszą uczestniczyć w tej formie zabawy. Dzieci uczą się od nas dorosłych, więc musimy im pokazać własnym przykładem jak powinien wyglądać dobry i pozytywny świat. Przy wyznaczaniu punktów stosuj duże liczby, każdy zarówno dziecko jak i dorosły cieszy się bardziej gdy uzyska więcej punktów czy większą wypłatę.
3. Ustępstwa
Zdobyte punkt można wymienić na pewne zwolnienia z obowiązków, czyli tak zwane pójście na ustępstwo lub zrobienie sobie “dnia dziecka”. Na to oczywiście też musicie wspólnie ustalić tablicę z punktacjami. 5 000XP - zwolnienie z nakrycia stołu do obiadu 10 000XP - zwolnienie z kąpieli 15 000XP - wspólne wyjście do parku, na rowery Zastanów się zatem ze swoim dzieckiem lub uczniami co będzie dla was nagrodą, ale pamiętaj, że może ona polegać na zwolnieniu z pewnych obowiązków lub być formą wspólnie spędzonego czasu. Nie uczmy przekupstwa lub materializmu, a zamiast tego uczmy budowania relacji w grupie lub/i w rodzinie.
2 Comments
Rozdaj uczniom po karteczce A5, poproś ich aby napisali rzeczowniki, które w jakiś sposób czują że odnoszą się do nich. Mogą to być przedmioty, zwierzęta, rośliny, miejsca, etc. Następnie poproś uczniów aby podkreślili te wyrazy, w których ukrywają się litery z ich imion. Niech uczniowie wybiorą formę imienia jaką chcą aby inni się do nich zwracali, np. ja mam na imię Katarzyna, ale wolę jak wszyscy mi mówią Kasia. Podaj uczniom kartki oraz mazaki i kredki. Poproś ich o zrobienie rebusu, z którego uczniowie odgadną swoje imiona. Jeśli jest to grupa, która już się zna powiedz aby zastanowili się jakie imię chcieliby mieć. Gdy grupa będzie odgadywała ich imiona, wówczas uczniowie jeśli zechcą powiedzą dlaczego akurat wybrali takie imię. Pamiętaj w arteterapii ważny jest wybór i możliwość nie otwierania się kiedy uczestnik nie czuje takiej potrzeby. Innym wariantem jest może być również to, że inni uczniowie odgadują znaczenie danych obrazków.  - mój znak zodiaku to smok, uwielbiam jeść truskawki oraz sushi, jestem bardzo emocjonalną osobą Dodatkowo, możecie wspólnie przeczytać znacznie waszych imion, tutaj znajdziesz kilka takich stron, z których możesz skorzystać: - http://www.ksiegaimion.com/ - http://magia.onet.pl/imiennik/ - http://www.znaczenie-imion.net/ - https://www.horoskop360.pl/imiennik
Te same ćwiczenie możesz zrobić w domu z rodziną, lub z przyjaciółmi. Zobaczy, czy Ciebie czymś nie zaskoczą. Może widzą Ciebie inaczej niż sądzisz... 3. GRUPOWY RYTUAŁ Tym razem ćwiczenie typowo ruchowe, bez żadnych materiałów. Stań z uczniami w kręgu, czy też ze swoimi dziećmi, dzieckiem obok siebie. Powiedz że teraz stworzycie własny rytuał powitalny. Dlaczego? Ponieważ najlepszym sposobem na pokazanie że druga osoba jest dla nas ważna, to spędzenie z nią czasu, posiadanie własnego tajemniczego języka i swoich zwyczajów. Z tego powodu, aby grupa była bardziej scalona i czuła się grupą, a rodzina bardziej zżyta bierzmy się do roboty i stwórzmy taki rytuał. Jak? To bardzo proste, jeśli już jesteście w kręgu, po kolei począwszy od ciebie każda osoba podaje gest w jaki sposób chciała by się przywitać. To może być gest zwycięzcy, ukłon powitalny, im większa wyobraźnia tym lepiej. A zatem, pierwsza osoba czyli ty pokazujesz gest i wszyscy to powtarzają, następnie kolejna osoba pokazuje swój gest i wszyscy powtarzają i tak cały czas aż wszystkie osoby miną. Z upływem czasu nie będzie potrzebne powtarzanie gestu, gdyż wszyscy zapamiętają kto co chce pokazać. Wówczas powstanie piękny rytuał, którym możecie się witać, żegnać, używać do motywowania do pracy np. przed testami czy innymi ważnymi momentami.  Grupowy rytuał jest formą choreoterapii, podczas której uczniowie zdradzają cząstkę siebie poprzez wybrany i/lub wymyślony gest (łatwo zauważyć czy uczniowie chcą zostać zauważeni robiąc duże i wyraźne gesty, czy raczej chcą się dopasować a może wymyśleć własny wyjątkowy gest). Forma ta również scala grupę w jedno, warto uczyć spójności, pojednania a jednocześnie zachowując wyjątkowość każdej osoby. Zapraszam za tydzień po kolejne inspiracje :)
Dzisiaj podaję Ci link do testu osobowości. Na wykonanie go potrzebujesz około 10 min. Nie zastanawiaj się długo nad pytaniem, bo to zawsze pierwsze skojarzenie i pierwsza reakcja są prawidłowe. Po odpowiedzeniu na pytania dostaniesz od razu wynik czyli nazwę typu osobowości jakim jesteś, np.: mówcą, działaczem, analitykiem, obrońcą czy może jeszcze kimś innym. Wynik twojej osoby zostanie podany w następujących kategoriach:
Zastanów się jaka jesteś i sprawdź co Ci wyszło. Na dole strony znajdziesz przycisk aby dowiedzieć się więcej o sobie, możesz tam przeczytać o swoich mocnych i słabych stronach. Uprzedzam od razu, że ta część jest w języku angielskim ale też ma wiele ciekawych informacji więc naprawdę warto zerknąć. A oto link do testu: https://www.16personalities.com/pl/darmowy-test-osobowosci
Jeśli spodobał Ci się test i chcesz więcej dowiedzieć się o sobie samej zanim ruszyć w wir roku szkolnego to zapraszam do lektury mojego e-book'a. 
Od pewnego czasu zauważyłam pewną tendencję wśród dzieci i uczniów. Chodzi mi o wykorzystywanie innych osób do własnych celów np.: gnębienie znajomych, znęcanie się nad kim popadnie, zaprzeczanie wszystkiemu co się mówi. Zaczyna panować znieczulica wśród uczniów. Oczywiście nie mówię, że tak robi każde dziecko, bo tak nie jest. Jednakże czy widzisz aby młodsi od Ciebie okazywali Ci szacunek? Tak, wiem na szacunek trzeba sobie zapracować. Zgadzam się z tym w 100%. Jednakże, mimo wielu starań, dobroci jaką ja czy ty dajesz, często to nie przynosi efektu. Dlaczego? Ponieważ zauważyłam, że kiedyś dawałam od siebie to,czego akurat nie potrzebowali ode mnie inni. Natomiast to czego oni często chcą to po prostu moja lub twoja uwaga, czas dla nich, na ich problemy lub po prostu aby ich wysłuchać, porozmawiać, spędzić z nimi wspólnie czas.
Jednakże, nie zmienia to faktu, że już pomału zaczyna się to wkradać do naszego życia. Mniej czasu spędzamy z dziećmi, nie oczekujmy więc, że oni będą później chcieli ten czas spędzić z nami skoro ich tego nie nauczyliśmy. Wychowawcy nie rozmawiają z uczniami o problemach, to czemu mają przyjść do nas (wychowawców) kiedy coś poważnego się wydarzy w ich życiu, skoro nie nauczyliśmy ich, aby rozmawiali z nami o swoich kłopotach.
Arteterapia jest dla każdego i w każdym wieku. W Polsce arteterapia nie jest na tyle znana jak w innych krajach, być może nie otwieramy się jeszcze na nowości, zwłaszcza gdy mają one w swojej nazwie słowo “terapia”. Niech to nikogo nie zmyli, to tylko nazwa. Równie dobrze, mogę zmienić tę nazwę na “arte inspiracje”. Gdyż czymże są zajęcia związane ze sztuką, jak nie inspiracją na daną chwilę aby pokazać siebie? Czymże jest spotkanie ludzi i rozmowa z nimi, jak nie inspiracją dla nas i dla innych? Czymże jest stworzenie własnej rzeźby, obrazu, fotografii, jak nie ukazaniem inspiracji życia, która jest w nas? Czymże jest pomoc innym, jak nie dzieleniem się własną inspiracją życia? Właśnie to chcę pokazać, to jak sztuka działa inspirująco, leczniczo, kreatywnie na nas i osoby, które są z nami podczas tej twórczości. Chcę pokazać jak więzi potrafią mocno się zacisnąć, jak empatycznie zaczniesz ty i twoi bliscy patrzeć na innych i jak chętnie zechcemy pomóc innym dzieląc się swoim przykładem, mówiąc o swoich odczuciach, nie narzucając innym co mają robić i jacy są lub nie są. W tym właśnie tkwi całe sedno “arte inspiracji”. Spróbujmy zatem razem zmienić swój świat na lepszy! Jak? - podpowiedzi znajdziesz w kolejnych wpisach :)
W dzisiejszym świecie słowo “terapia” nie jest odbierana jako coś pozytywnego, ponieważ od razu kojarzy się z lekarzami, problemami psychicznymi. Co więcej słowo to wyzwala w niektórych z nas negatywne emocje. Nie jest to jednak terapia w medycznym słowa znaczeniu, ponieważ w arteterapii chodzi o zwykłe zajęcia/spotkania mające na celu nasz samorozwój lub pomoc w zrozumieniu siebie, zapanowaniu nad swoimi emocjami, czy nawet pokonaniu nieśmiałości.
To pierwsze podejście do sztuki pomogło zrozumieć mi dziś, iż nie tylko oglądając, ale przede wszystkim tworząc, np.: poprzez wykonanie rysunku, filmu, tańca, fotografii etc. pomaga mi to w ujawnieniu moich ukrytych emocji. Tutaj właśnie zaczyna się ta terapeutyczna funkcja sztuki, czyli arteterapia. Po pierwsze pomaga ona rozładować frustrację, opanować gniew czy ułatwić komunikację. Dodatkowo arteterapia wzbogaca życie wewnętrzne, a więc jest formą relaksu i pozwala również miło spędzić czas. Z punktu naukowego pełni ona funkcję: korekcyjną, edukacyjną i rekreacyjną.
|
Archiwa
Luty 2024
Kategorie
|
||||||||||||||||||||||||||
Kanał RSS
